SHAN NEW YEAR 2011 SINGAPORE

Read More

တခန္းရပ္သြားတဲ့ အလြမ္းဇာတ္လမ္းရွည္..

ရာသီအလီလီေတာ့မေၿပာင္းခဲ့ပါဘူး နာရီေပါင္းေတာ့ေသာင္းသန္းခ်ီခဲ့တယ္ေနာ္၊
ငါ့အခ်စ္ေတြဟာလဲ ႏွစ္ေတာ့မေၿပာင္းလိုက္ရဘူး ရည္စူးထားတဲ့ ႏွစ္ေပါင္းအသေခ်ၤထ၊ိ
ဒါေပမဲ့ ရင္ထဲမွာေတာ့ ခ်စ္ၿခင္းအလကၤာေတြက ဆယ္ကမၻာ ခ်စ္ခဲ့ရသလို..
မင္းကိုလြမ္းရင္း တခန္းရပ္သြားတဲ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းကို
ပိုပိုသာသာ ငါအသက္သြင္းၿပီး စည္းခ်က္မမွန္
ဟန္ခ်က္မညီတုန္ရီေနတဲ့ ရင္ခံုသံေတြနဲ့ အလြမ္းဇာတ္လမ္းရွည္ဖြဲ့မိေနတယ္..သိလား........
နာက်င္တာေပါ့ဟာ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုၿပီးဆံုးသြားရမွာကိုေတာ့...မၿဖစ္ဘူးလားလို့။

စေတြ့ခဲ့တုန္းကေပါ့.. နီးသလိုေ၀းသလို အေတြးပိုေတာ့..
မခ်စ္ပါဘူး..မၿဖစ္ပါဘူး.. ဒီအရူးေလးနဲ ့..ရင္ထဲမွာ ငါ ေၿပာခဲ့မိတဲ့စကား..
ခုေတာ့ ခါးခါး မွန္းသိရက္နဲ့ ငါ့စကား ငါ၀ါးစားေနရတယ္.. ရူးခဲ့သူက ငါၿဖစ္ေနတာကိုး။

ဘယ္လိုမွ မၿဖစ္ႏိုင္မွန္း ရပ္တန္းကရပ္စမ္း အၿမဲတမ္း ငါ့ကိုငါသတိေပးရင္း..
ရက္ကို လ နွင္းေၿခသြားခိုက္ လင္းလိုက္ေမွာင္လိုက္ ေန့ေတြ တိုက္စားသြားရင္း...
အရာရာမွာလစ္ဟင္း ခ်င္တာ လစ္ဟင္း မင္းေရွ့မွာ အခ်ိန္ၿပည့္ရွိဖိူ့ၾကိဳးစားရင္း..
မင္းၿပံဳးခါေပ်ာ္ေနမွ..မင္းငါ့ကိုဗိုလ္က်ေနမွ..မင္း ကိုယ္ပူရင္ ငါေနမရ ၿဖစ္ခဲ့ရင္း
မိုးလင္းထိ မင္းအိပ္ေနတာေလးကို ဖန္သားၿပင္မွာ ၾကည့္ရင္း..
ခုထိငါေလ.. ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီးလြမ္းေနမိတယ္..သိလား..။

ငါတို့နွစ္ေယာက္ ခ်စ္ခရီး မနီးခဲ့ပါဘူး...
ငါတို့နွစ္ေယာက္ အနမ္း..ၾကမ္းတမ္းပါတယ္..ကြန္ပ်ဴတာဖန္သားပဲနမ္းခဲ့ရတာေလ..
တနယ္ၿခားမွာ မင္းအားငယ္ေနမွာစိုးလို့ ငါဘယ္မွမသြားခဲ့ဘူး ထမင္းဘူးေလးေဆာင္
အလုပ္မ်ားသေယာင္နဲ့ ေဒါင္ေဒါင္ဆိုတဲ့ မင္းစာရိုက္သံေလးကို
ဟင္းခ်ိဳလုပ္ေသာက္ခဲ့တယ္...ေနာ္..။

မိုးလင္းရင္ ၿပီးရမဲ့ တခန္းရပ္ၿပဇာတ္လို ငါငိုရမယ္ဆိုတာသိေပမဲ့
ခုပဲ ခ်ိဳေနတဲ့ ခ်စ္စကားဖဲြံေနၾကတဲ့မင္းနဲ့ငါ..
အခါေတာ္ေပးလို့ ေ၀းခဲ့ရေတာ့ မိုးလင္းတာၿမန္လိုက္တာလို့ ငါမေၿပာအားခဲ့ဘူး...
လေပါင္းမ်ားစြာ မအိပ္ပဲ မက္ေနခဲ့တဲ့အိမ္မက္ က ရက္စက္လိုက္တာလို့လဲမေၿပာအားခဲ့ဘူး..
အရူးအမူးနဲ့ မင္းရဲ့ေၿခရာကိုလိုက္ေကာက္ေနရလို့ေလ..။

အၿပံဳးခ်ိဳတဲ့မင္း အခ်စ္အလံုးစံုကိုနွင္းေခ်လို့့ ေၿခရာေဖ်ာက္ လို့ခပ္တင္းတင္းေနႏိူင္ခဲ့ေပမဲ့
ငါေလ...
တခန္းရပ္သြားတဲ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းကို ၾကံဖန္ဆက္လို့
တခါတေလ မင္းလဲ ငါ့ကိုသတိေတာ့ရမွာပါလို့..
ခုခ်ိန္ဆို ဘယ္လိုေနကာ ဘာေတြ လုပ္လို့..ၿမင္ေယာင္ခါတမ္းတလို့
ဒါမွမဟုတ္တီတီတာ ငါတို့ ေၿပာခဲ့တဲ့စကားေလးေတြ ၿပန္ခါ ရွာဖတ္ေနမွာလားလို့
..ငါေလ..
လြမ္းေနတုန္း..
(စိုင္းစိုင္းအိုေခ)....

Read More

I am OK...SaiSaiOk

စိုင္းစိုင္းအိုေခ လို့facebookမွာလူသိမ်ားပါတယ္ခင္ဗ်ာ..ေခါင္းစဥ္တတ္ထားတာကို က ကိုယ္ေရေသြး မဲ့ပို့စ္ ဆိုတာသိသာေနမလားပဲ..

ငယ္တုန္းကေတာ့ အုန္းေက်ာ္ ဆိုတဲ့နာမည္ကို သိတ္ Fancy မၿဖစ္လို့မၾကိဳက္တာကို ၀န္ခံတယ္ဗ်ာ. ရွမ္းၿပည္မွာ ေနေတာ့အားလံုးလိုလို ကစိုင္းၿဖစ္ေနေတာ့ စိုင္းကိုထည့္ေခၚေလ့မ၇ွိက်ဘူးေလ

စက္မွဳတကၠသိုလ္ေရာက္မွသူငယ္ခ်င္းေတြေရာ.ေနရာတိုင္းလိုလိုမွာေရာစိုင္းထည့္ေခၚေတာ့နဲနဲ ၾကိဳက္လာတယ္..

စင္ကာပူေရာက္ၿပီး စိုင္းစိုင္းခမ္းလွိဳင္ ေခတ္ေရာက္လာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြနဲ့မိတ္ဆက္ေတာ့ မိတ္ေဆြေတြက  စိုင္းစိုင္း လို့ ေၿပာၿပီးဆက္ေတာ့ တြင္သြားေရာ..facebook era က်ေတာ့ စိုင္းစိုင္းအိုေခ ဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ့ identity တစ္ခုလိုၿဖစ္လာေတာ့ ငယ္ငယ္က နာမည္ ေကာင္းေကာင္းလွလွေလး မေပးရ ေကာင္းလားလို့ အေမ့ကိုအၿပစ္တင္ေနခ်င္တဲ့ စိတ္က အဟဲ ေက်းဇူးတင္တဲ့စိတ္ေလး ၿဖစ္သြားေရာ..

ကဲပါေလ..၆လမွတစ္ခါေလာက္ ေပၚလာတတ္တဲ့ စိုင္းကိုစိတ္ကုန္သြားတယ္ထင္ပါ့ လာလည္ လာနွဳတ္ဆက္ ေနက်မိတ္ေဆြေတြေတာင္ မေတြ့ရေတာ့ဘူး..

စိုင္းေရးတဲ့ဘေလာ့ဂ္ကလဲမ်ားတယ္..ဘိုလိုေရာ..ၿမန္မာလိုေရာ..ခရမ္းၿပာေၿပာသလို ဘေလာ့ဂ္သူေဌးၿဖစ္ ေနတယ္..၀န္ပိၿပီး ဘာမွ ေကာင္းေကာင္းမထြက္လာႏိုင္ဘူး..ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္နဲ့.. တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘရိတ္အုပ္ေနရတယ္..အကုန္လံုးတတ္ေယာင္ကား ၿဖစ္ေနၿပီဆိုၿပီး...

ဒီဇင္ဘာ ၁၀ရက္ေန့မွာ စိုင္း တစ္ႏွစ္ပိုၾကီး သြားပါတယ္..အေလးခ်ိန္လဲပိုစီးလာပါတယ္...တစ္ကယ္ပါ..

"အေကာင္ၾကီးၿပီး အေလးခ်ိန္ပဲ မစီးဘူး" ဆိုတဲ့ ရွဳေဒါင့္ကေနေတာ့ စိုင္းတစ္ကယ္ကိုမစီးေသးပါဘူး.. ရုပ္ပိုင္း ဆိုင္ရာ ကေတာ့ အေလးခ်ိန္စီးၿပီး ယိုယြင္းေနပါၿပီ..

ေမြးေန့ဆုေတာင္းေပးပို့က်တဲ့ ရပ္နီး ရပ္ေ၀း မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ မ်ားအားလံုးကို ေက်းဇူး အထူးပါ..စိုင္း ဘ၀လမ္းခရီးမွာ ခ်ိဳခ်ဥ္ဖန္ခါး မွ်ေ၀စားရင္း အခ်ိန္မ်ားကို အဓိပၸါယ္ရွိေအာင္ သိရက္နဲ့ တမ်ိဳး မသိရက္ တမ်ိဳး ပံ့ပိုးေပးခဲ့က်သူမ်ား အားလံုး ကိုလဲေက်းဇူးပါ..

စိုင္းအုန္းေက်ာ္ ေခၚ  စိုင္းစိုင္းအိုေခ ခု သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ ေတြနဲ့အတူ His.tori ဆိုတဲ့ Modern Japanese & Korean Fusion ထမင္းဆိုင္ေလး ဖြင့္ထားပါတယ္. ေစ်းႏွဳန္းခ်ိဳသာစြာ အရသာ ၇ွိတဲ့အစားအေသာက္မ်ား နဲ့အတူ ဆိုဂ်ဳ..ဆာေကး မ်ားပါ သံုးေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္..စိုင္းစိုင္းမရွိလဲ စိုင္းစိုင္း အိုေခ သူငယ္ခ်င္းလို့ ေၿပာေၿပာ.. ၿမန္မာစကား ေၿပာတတ္ရင္ ကိုပဲ အထူးဗီြအိုင္ပီ သတ္မွတ္ၿပီး ၁၀% ေလွ်ာ့ေစ်းေပးပါမယ္.. လိပ္စာ ကေတာ့ 20 Tanjong Pagar Road Singapore 088443 (tel ; 6224 6539) ပါ... ေမြးေန့ပြဲ.. မိတ္ဆံုစားပြဲ လုပ္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္လဲ အထူးစီစဥ္ေပးပါတယ္..

အလုပ္ေတြပိုမ်ားလာမွာမို့ ဒီမွာတက္မေရးခ်င္လို့ဆင္ေၿခ ဆင္ Leg ေပးေနတာဟုတ္ပါဘူးဗ်.. အၿမဲအားေပးေနတတ္တဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို အၿမဲသတိရေနလွ်က္ပါ..

အားလံုးကိုခ်စ္ခင္ေလးစားတဲ့

စိုင္းစိုင္းအိုေခ

Read More

SHAN NEW YEAR FESTIVAL 2010 (PI MAI TAI 2105) SINGAPORE

Read More

Sai's Today Lunch

မေတြ့ တာၾကာလို့ဧည့္သည္ ေတြကို သူငယ္ခ်င္းေတြ ကို အိမ္မွာထမင္းေခၚစား မလို့ပါ..ေနာက္ေတာ့ ပ်င္းတဲ့စိတ္က အႏိုင္ယူ
သြားေတာ့ အိမ္မွာ ရွိတာပဲခ်က္ၿပီး ကိုယ့္အတြက္ပဲ ကိုယ္ခ်က္စား လိုက္တယ္ အဟဲ။

အၿပင္မွာ ပဲ တနင္းလာ ကေန ေသာၾကာ၊ တခါတေလ စေနေန့ပါ အၿပင္မွာ စားေနရေတာ့ ဘိုစာ ေတြ၊ အၿပင္စာေတြ ကို မၿငီးမၿငဴစားေနရတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရိုးရာစာ အဖြားမီးဖိုေခ်ာင္ က အစားအစာေလးေတြ ခ်က္ေၾကြးအုံုးမွ လို့ စိတ္ကူးရ ေပမဲ့ မီးဖိုထဲ ကို ေရခဲေရ ၀ိုင္ ဘီယာ ေလာက္ပဲ ယူဖို့ေလာက္ ပဲေရာက္ၿဖစ္တဲ့စိုင္း ဘာခ်က္ရမယ္သိေသးဘူး၊ ေရခဲေသတၱာမွာ ဘာေတြ ရွိမွန္း မသိေသးဘူးေလ၊ မေန့ကေတာ့ ထမင္းထြက္စားရင္း မုန္ညွင္းရြက္ လတ္လတ္ဆပ္ဆပ္ေလးေတာ့ ရွိေနတယ္..
ငါးၾကင္းလဲရွိတယ္..ဟား ခရမ္းခ်ဥ္သီးတစ္လံုးက်န္ေနေသးတယ္..

ရွမ္းပဲပုတ္ေလး လိုု့ေခၚၿခင္ေခၚပါေစ ဒါကိုေပြ မယူႏိုင္ပါဘူးေလ..ဆိုသလိုပဲ၊ ပဲပုတ္ေထာင္းမယ္ ခရမ္းသီးနဲ့..

ၿပီးေတာ့ ငါးၾကင္းေၾကာ္ေလးနဲ့.....

မုန္ညွင္းကိုေတာ့ အခ်ဥ္မခ်က္ေတာ့ဘူး. ေရေႏြးဆူဆူထဲ မုန္ညွင္းၿပစ္ထည့္လိုက္တယ္.. ဆား အခ်ိဳမွဳန္ ့ၿပစ္ထည့္..၁၅ မိနစ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ အရြက္လဲႏွဴး ေတာ့မွ ၾကက္ဥ ထည့္ၿပီး ေမြ ၿပီး ခ်လိုက္တယ္..ငရုတ္ေကာင္းေလး ၿဖဴးၿပီး ...စားဖို့ အဆင္သင့္ေပါ့..ၾကံဳတုန္းစားသြားေနာ္... ဟဲဟဲ

Read More

Mom!

Mail ကေနရလာတဲ့ စာေလးကို ခုမွ ေသခ်ာဖတ္ၾကည့္မိတယ္၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကေရးထားတဲ့ blog post ေလးလိုေတာ့စိုင္းထင္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေမးလ္မွာ ပါမလာလို့ credit ေတြ မေရးေပးလိုက္တာ ကို စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ၊

ေတာ္ေတာ္ကိုမ်က္ရည္၀ဲေလာက္ေအာင္ မွန္တဲ့ အေမ့အေၾကာင္းေလးမို့ မွ်ေ၀ခံစားခ်င္လို့ စိုင္း ဘေလာဂ္မွာ တင္လိုက္တာပါ...

စိုင္းစိုင္းနဲ့ ေမေမ

ေၿခတလံုးအိမ္တိုင္ဘ၀နွင့္ ကမၻာအေရွ႕မွအေနာက္ ေတာင္မွေျမာက္သို႔
ကြ်န္္ေတာ္ေလလြင့္ေနခဲ့သည္မွာ နွစ္ေပါင္း မနည္းေတာ့ပါ။ တစ္နွစ္ျပီး တစ္နွစ္
အသက္ၾကီးလာသလို အၾကားအျမင္ ဗဟုသုတလည္း တိုးခဲ့သည္။ ကမၻာ႔ရြာ တစ္ျဖည္းျဖည္း
က်ဥ္းလာသည္။ ေမြးရပ္ ေျမကအေမ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အိုစာသြားခဲ့သည္။

လြန္ခဲ့ေသာနွစ္ (၂၀) က ေမြးရပ္ေျမ ရထားဘူတာမွ အစျပဳလို႔ ကမၻာၾကီးကို
စူးစမ္းဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ ေျခလွမ္းစခဲ့သည္။ နွစ္ေပါင္း (၂၀) အတြင္း ပီကင္းမွ
ရွန္ဟိုင္း၊ ကြမ္တုန္မွ ေဟာင္ေကာင္၊ နယူးေယာက္ခ္မွ ၀ါရွင္တန္၊ ေတာင္အေမရိကားမွ
ေတာင္အာဖရိကထိ၊ ထိုမွတဆင့္ လန္ဒန္မွ ဆစ္ဒ္နီသို႔ အလုပ္လုပ္ရင္း လွည့္လည္ရင္း
ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ခဲ့ဖူးေသာ နိုင္ငံမ်ား (၂၀) ေက်ာ္ ခဲ့သည္။

ေနရာသစ္ တခုေရာက္တိုင္း စိတ္သစ္လူသစ္ ပတ္၀န္းက်င္အသစ္ျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္
ေျပာင္းလဲနိုင္ခဲ့ဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္ထဲတြင္ အေမ့ကို လြမ္းဆြတ္မႈက ဘယ္ေတာ့မွ
မေျပာင္းလဲနိုင္ခဲ့။ IP ဖုန္းကတ္ေလးေတြေပၚလာမွ အေမ့ကို မၾကာခဏ ကြ်န္ေတာ္
ဖုန္းဆက္နိုင္ခဲ့သည္။ ဖုန္းထဲတြင္ အေမ၏ေအးခ်မ္းေသာ အသံသည္ ဘ၀၏စိန္ေခၚမႈမ်ားကို
ရင္ဆိုင္ဖို႔ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အင္အား ပိုျဖစ္ေစခဲ့သည္။

အေမ့၏အသံမွာ တစ္နွစ္ထက္တစ္နွစ္ ပိုအိုစာသြားခဲ့သည္။ အေမ့နွင့္ ဖုန္းေျပာတိုင္း
က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ဖို႔၊ အေမ့ကိုစိတ္မပူဖို႔၊ ေနရာ တကာ သတိနွင့္သြားလာဖို႔၊
ခြင့္ယူျပီး ျပန္မလာဖို႔၊ ျပန္လာရင္ ေငြကုန္ေၾကးက်မ်ားျပီး အလုပ္အကိုင္
ပ်က္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ထပ္သလဲလဲ ေျပာသည္။ ကြ်န္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ အေမ
ကြ်န္ေတာ့္ကို လြမ္းေနျပီ ေတြ႔ခ်င္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ သိလိုက္ပါသည္။

အေမ (၇၅) နွစ္ ရွိပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္လက္ေဘးက အလုပ္ေတြကိုခ်၊ စိတ္ထဲက အစီအစဥ္ေတြ
ကိုဖ်က္ျပီး အေမ့ဆီ တစ္လျပန္ဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ထိုတစ္လအတြင္း
ဘာမွမလုပ္ ဘာမွ မေတြးဘဲ အေမ႔အနားတြင္ ေနမည္။ ကြ်န္ေတာ္ျပန္လာခဲ့မည့္အေၾကာင္း
အေမကို ဖုန္းဆက္ အေၾကာင္းၾကားျပီးေနာက္ အေမ စတင္ အစီအစဥ္ဆဲြေတာ့သည္။
မွတ္စုစာအုပ္တစ္အုပ္ျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ၾကဳိက္ေသာ အစားအစာ
မ်ား မွတ္၊ ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ၾကိဳက္ေသာ အိပ္ရာခင္းကို ျပန္ျပင္ခ်ဳပ္၊
ကြ်န္ေတာ္ေရာက္တုန္း အဆင္သင့္၀တ္ဖို႔ အ၀တ္အစားေတြ ျပင္ဆင္ရင္း အေမအလုပ္ေတြ
႐ႈပ္ေနခဲ့သည္ ဆိုသည္ကို ေနာက္မွကြ်န္ေတာ္သိခဲ့ရသည္။ အသက္ (၇၅) နွစ္
ရွိေနျပီျဖစ္ေသာ အေမ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားလုပ္ရင္ ေမာတတ္တဲ့အေမ ကြ်န္ေတာ္
ျပန္လာဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ရင္း ေမာဖို႔ ေမ့ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ခံစားမိသည္။
အေမနွင့္ေတြ႔သည့္အခါ အေမ့ကို ေျပးျပီးဖက္လိုက္မည္ဟု စိတ္ကူးနွင့္ ေလယာဥ္ေပၚတြင္
ၾကည္ႏႈးေနမိသည္။ တကယ္တမ္း အေမနွင့္ ေတြ႔ေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္ေျပးမဖက္မိ၊
အိမ္ေပါက္၀တြင္ ၾကိဳေနေသာ အေမသည္ သစ္ေျခာက္ပင္အိုနွင့္ တူေနသည္။ မ်က္နွာေပၚက
အရစ္
အစင္းမ်ားေၾကာင့္ အေမသည္ အရင္ပံုရိပ္နွင့္ မတူေတာ့။ အေမ ေတာ္ေတာ္
အိုစာသြားခဲ့ပါလား ။

အိမ္ျပန္ေရာက္လွ်င္ေရာက္ျခင္း အရင္က ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳက္ခဲ့ေသာ ဟင္းမ်ားကို အေမ
စတင္ ခ်က္ျပဳတ္ေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုဟင္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ မၾကိဳက္ေတာ့ေၾကာင္း
အေမကို မေျပာျဖစ္ခဲ့။ မ်က္စိမႈန္လာျပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဟင္းမ်ားက ငန္တစ္ခြက္၊
ေပါ့တစ္ခြက္ အရသာမ်ား အရင္နွင့္ မတူေတာ့။ ကြ်န္ေတာ္အတြက္ ျပင္ဆင္ထားေသာ
အိပ္ရာခင္းမွာလည္း ဂြမ္းစစ္စစ္ ေစာင္ထူၾကီးေတြျဖစ္သည္။ ထို
ေစာင္ထူၾကီးမ်ားကို ျခံဳအိပ္ရေသာအက်င့္ ကြ်န္ေတာ္မွာ မရွိေတာ့ ။ ဂြမ္းေစာင္အစား
သိုးေမြးေစာင္ ႏုနုေလးပဲ သံုးေတာ့ေၾကာင္း အေမ့ကို ကြ်န္ေတာ္ မေျပာျဖစ္ခဲ့။
ကြ်န္ေတာ္ျပန္လာတာ အေမ့ကို လြမ္းလို႔ ေတြ႕ခ်င္လို႔ ပဲေလ။

အိမ္ျပန္ေရာက္စ နွစ္ရက္တြင္ အလုပ္မ်ား ႐ႈပ္ေနေသာေၾကာင့္ အေမနွင့္
စကားေကာင္းေကာင္း မေျပာျဖစ္ခဲ့။ ေျပာျဖစ္ျပန္ေတာ့လည္း လူျဖစ္အင္မ်ား၊
လူ႔ဘ၀အေၾကာင္းမ်ားကို ထပ္သလဲလဲ ေျပာေနေတာ့သည္။ ထိုအေၾကာင္းမ်ားသည္ လြန္ခဲ့ေသာ
(၁၀) နွစ္ခန္႔က အေမ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ ေျပာခဲ့ေသာ စကားမ်ားျဖစ္သည္။
ထိုအေၾကာင္းအရာနွင့္ ကြ်န္ေတာ႔္၏ဘ၀နွင့္ အလုပ္အေၾကာင္းကို ခိုင္းႏႈိင္းျပီး
ေျပာေတာ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္အေနွာင့္အယွက္ ျဖစ္လာလွ်င္ ထိုအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္
ေခတ္ေနာက္က်ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာမိလွ်င္ အေမသည္ ေတြေတြေလးနွင့္ တစ္ေနရာရာကို
ေငးၾကည့္ေနတတ္သည္။

မ်က္စိမ်ား မႈန္၀ါးလာျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေမ ဟင္းခ်က္ရာတြင္ သန္႔ရွင္းမႈကို
ဦးစားမေပးေတာ့ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ သတိျပဳလာမိသည္။ အေမခ်က္ေသာ ဟင္းထဲတြင္
တစ္ခါတစ္ရံ ပိုးေကာင္မ်ား၊ ယင္ေကာင္မ်ား ပါလာတတ္သလို၊ ထမင္းဟင္းမ်ား
ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ က်လွ်င္လည္း ျပန္ေကာက္ထည့္လာတတ္သည္။ အေျခအေနမ်ားသည္
ယခင္ကနွင့္ မတူေတာ့။ အိမ္တြင္မခ်က္စားဘဲ ဆိုင္တြင္ မွာစားရန္ေျပာေသာအခါ
အျပင္စာမ်ားသည္ ညစ္ပတ္ေၾကာင္း၊ က်န္းမာေရးနွင့္ မညီညြတ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
ထမင္းခ်က္ အေဖာ္တစ္ေယာက္ ရွာထားခဲ့မည္ဟု ေျပာျပန္လွ်င္ အေမသည္ "ငါ
လွဳပ္ရွားနိုင္ေသးတယ္။ ငါ မအိုေသး" ဟု က်ြန္ေတာ့္ကို စိတ္ဆိုးေလသည္။
ကြ်န္ေတာ္ျမိဳ႕ထဲသို႔သြားလွ်င္ အေမလည္း လိုက္ခ်င္သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္
အေမေျခလွမ္းေၾကာင့္ လိုရာသုိ႔ မေရာက္နိုင္ခဲ့။

အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုခု ေဆြးေႏြးမိျပန္လွ်င္လည္း ကြ်န္ေတာ္အယူအဆမ်ားသည္
မွားေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ လမ္းမွားလိုက္ေနျပီ ဟု အေမ ထင္ေနသည္။ အရာရာတိုင္းသည္
ေခတ္နွင့္အညီ တိုးတက္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္းကို ကြ်န္ေတာ္ အားမနာစြာ အေမ့ကို
ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။

ေနာက္ပိုင္း အေမနွင့္ေျပာျဖစ္ေသာ စကားတိုင္းတြင္ ကြ်န္ေတာ္သည္
စိတ္အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္ျပီး စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲြျခင္းမ်ားကိ

ု လုပ္လာမိသည္။
ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မရွည္ေသာအခ်ိန္တြင္ စကားသံကို အက်ယ္ၾကီး ေျပာမိျခင္း၊
စကားျဖတ္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္မိေသာအခါ အေမသည္ ေျပာလက္စ စကားကိုရပ္ျပီး
ေတြေတြေလးနွင့္ ႏႈတ္ဆိတ္ေနတတ္သည္။

ခြင့္တစ္လျပည့္၍ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ခါနီးအခ်ိန္တြင္ အေမသည္ ကုတင္ေအာက္က ေသတၲာေဟာင္း
တစ္ခုျဖင့္ နွစ္ရွည္လမ်ား သိမ္းထားေသာ သတင္းစာျဖတ္ပိုင္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္အား
ေပးေလသည္။ ထိုသတင္းစာ ျဖတ္ပိုင္းမ်ားမွာ ကြ်န္ေတာ္ ျပည္ပေရာက္စဥ္ ကြ်န္ေတာ္
ေရာက္ခဲ့ ဖူးသမွ် နိုင္ငံတြင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ဖူးေသာ သတင္းမ်ားပင္ျဖစ္သည္။
ကြ်န္ေတာ္ကို ျပရန္ ထိုျဖတ္ပိုင္းမ်ားကို ဂရုတစိုက္ ညႇပ္ျပီး အေမ
သိမ္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္လက္ထဲသုိ႔အပ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္နွင့္အတူ
ယူေဆာင္သြားေစလိုသည္။

မ်က္မွန္ထူကိုတပ္ စာဖတ္တိုင္း အားစိုက္္ရတဲ့အေမ၊ သတင္းစာ တစ္မ်က္နွာခ်င္းကို
ကုန္ေအာင္ ဖတ္ျပီး ထိုျဖတ္ပိုင္းကို မည္မွ် ခက္ခက္ခဲခဲ ညႇပ္ခဲ့သည္ဆိုသည္ကို
ကြ်န္ေတာ္အသိ။ သို႔ေသာ္ အသံုးမ၀င္ေတာ့ေသာ ထိုသတင္းစာမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္
ယူမသြားခ်င္ေပ။ ကြ်န္ေတာ္ ေတြေ၀ေနသည့္အခိုက္တြင္ အေမ့လက္ထဲမွ ျဖတ္ပိုင္းေလး
တစ္ခု လႊင့္က်သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ္ထက္ဦးေအာင္ အေမက ေကာက္ယူ
လိုက္ျပီး အကၤ်ီအိတ္ထဲသို႔ ထည့္လိုက္သည္။

"ဘာျဖတ္ပိုင္းေလးလဲ ေမေမ ကြ်န္ေတာ့္ကို ျပပါလား"

အေမ ေတြေတြေလးနွင့္ကမ္းေပးျပီး ထမင္းစားခန္းသို႔ ထြက္သြားလိုက္သည္။
ကြ်န္ေတာ္ခ်က္ခ်င္း ဖတ္ၾကည့္လိုက္မိသည္။

"ငါ အိုသြားတဲ့အခါ"ဟု ေခါင္းစဥ္ တပ္ထားေသာ ၂၀၀၄ နွစ္ ၁၂ လပိုင္း ၆ ရက္ေန႕က
ေဆာင္းပါးေလး ျဖစ္သည္။ ေဆာင္းပါးေလးမွာ


"ငါ အိုသြားတဲ့အခါ"

ငါ အိုသြားတဲ့အခါ ငါဟာ အရင္က ငါ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ငါ႔ကို နားလည္ေပးပါ၊
စိတ္ရွည္ရွည္ထား ဆက္ဆံေပးပါ။

ခ်ိနဲ႔နဲ႔လက္ေတြနဲ႔ ထမင္းဟင္းေတြ အကၤ်ီေပၚ ေလာင္းမိတဲ့အခါ၊ ဖိနပ္ၾကိဳးေတြ
ခ်ည္ဖို႔ ေမ့သြားတဲ့အခါ၊ ငါ့ကို မရြံပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ငါ သင္ေပးခဲ့တာေတြကို
ေက်းဇူးျပဳျပီး သတိရေပးပါ။

အပ္ေၾကာင္းထပ္မက ေျပာဖူးတဲ့ စကားေတြကို ငါ ျပန္ေျပာမိတဲ့အခါ စကားမျဖတ္ဘဲ
ေက်းဇူးျပဳျပီး နားေထာင္ေပးပါ၊ ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ရာ၀င္တိုင္း တစ္ေထာင့္တည
ပံုျပင္ေတြကို မရိုးေအာင္ ေျပာရင္း ငါ ေခ်ာ့သိပ္ခဲ့ဖူးတာေတြကို သတိရေပးပါ။

မလႈပ္မရွားနိုင္လို႔ ေရခ်ဳိးဖုိ႔ အကူအညီ လိုတဲ့အခါ ငါ့ကို မျငိဳျငင္ပါနဲ႔၊
ငယ္ငယ္တုန္းက ေခ်ာ့တစ္လွည့္ ေျခာက္တစ္ခါ ေရခ်ဳိးေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ပံုရိပ္ ေလးကို
ျမင္ေယာင္ေပးပါ။

ေခတ္သစ္၊ နည္းပညာသစ္ေတြကို မသိနားမလည္ခဲ့ရင္ ငါ့ကို မေလွာင္ပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက
"ဘာေၾကာင့္" ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းတိုင္းကို စိတ္ရွည္စြာ ငါ ျပန္ေျဖခဲ့တာကို
သတိရေပးပါ။

စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါ ႏြမ္းလ်ျပီး လမ္းမေလ်ာက္နိုင္တဲ့အခါ ခြန္အားပါတဲ့
လက္တစ္စံုနဲ႔ ငါကုိကူတဲြေပးပါ၊ လမ္းေလ်ာက္သင္စ အရြယ္တုန္း က တစ္လွမ္းခ်င္း
လွမ္းေလ်ာက္ က်င္႔ေပးခဲ့ဖူးတာကို ေက်းဇူးျပဳျပီး သတိရေပးပါ။

အသက္ၾကီးလာလို႔ စကားေျပာရာမွာ ေရွ႕ေနာက္မညီဘဲ အေၾကာင္းအရာ ေတြကို ငါ
ေမ့သြားတဲ့အခါ အခ်ိန္ေပးျပီး စဥ္းစားခြင့္ေပးပါ၊ စကား အေၾကာင္းအရာေတြက ငါ့အတြက္
အေရးမၾကီးပါဘူး။ ေဘးကေန ငါေျပာသမွ်ကို နားေထာင္ေပးရင္ ေက်နပ္ပါျပီ။

တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ အိုစာသြားတဲ့ ငါ့ကိုၾကည့္ျပီး ၀မ္းမနည္းပါနဲ႔၊ နားလည္ေပးပါ
အားေပးပါ၊ အရင္တုန္းက လူ႔ဘ၀ တက္လမ္းအတြက္ ငါ လမ္းညႊန္ခဲ့သလို အခုအခ်ိန္မွာ ငါ့
ဘ၀ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ေတြအတြက္ အေဖာ္ျပဳေပးပါ။ အခ်စ္နဲ႔ ေအးမွ်မႈေတြကို ငါ
ျပံဳးျပံဳးေလး လက္ခံမွာပါ။ အဲဒီအျပံဳးေတြထဲမွာ မဆံုးတဲ့ ငါ့ေမတၲာေတြ
ေတြ႔ရမွာပါ။


ကြ်န္ေတာ္ မ်က္ရည္မက်ေအာင္ ထိန္းထားရင္း မနားတမ္းဆံုးေအာင္ ဖတ္လိုက္မိသည္။
ကြ်န္ေတာ္ ေသတၲာထဲက အေကာင္းဆံုး အ၀တ္တစ္စံုကို ထားခဲ့ျပီး ထိုျဖတ္ပိုင္းမ်ားကုိ
ထည့္လိုက္သည္။ က်န္ေသာ ျဖတ္ပိုင္းမ်ားက ကြ်န္ေတာ္အတြက္ အသံုးမ၀င္ေသာ္လည္း
ထိုေဆာင္းပါးပါေသာ ျဖတ္ပိုင္းေလးမွာ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေရာက္ ကြ်န္ေတာ္
အပါးအျမဲမခြာေတာ့။

ယခုထက္ထိ ထိုမွန္ေဘာင္ သြင္းထားေသာ ျဖတ္ပုိင္းေလးမွာ ကြ်န္ေတာ့္
စာၾကည့္စားပဲြေပၚတြင္ ရွိေနသည္။ ကြ်န္ေတာ့္လို ဘ၀တူ အမိေျမကို ခဲြျပီး အေမနွင့္
ေ၀းေနသူမ်ား အတြက္ ထိုေဆာင္းပါးကို တင္ျပလိုက္ပါသည္။ အျမဲ
ဖုန္းမဆက္နိုင္ေသာ္လည္း အခါၾကီး ရက္ၾကီးမ်ားတြင္ အေမ့ကို ဖုန္းဆက္ျပီး
သတိရေၾကာင္း၊ က်န္းမာေၾကာင္း၊ အေမခ်က္ေသာ ဟင္းမ်ားကို
စားခ်င္ေၾကာင္း...............

Read More

Shan Lunch with Sai Sai

Saturday & Sunday ဆို အားရေအာင္ အိပ္တတ္တဲ့ စိုင္း ဒီေန့လဲ ထံုးစံ မပ်က္ပါဘူး၊ ဗိုက္ထဲ က သံစံုတီးလံုးေတြ ၾကားမွပဲ အိပ္ယာ က ထၿဖစ္ေတာ့တယ္၊ နာရီၾကည့္ေတာ့ မနက္ ၁၁နာရီ၊ ဒီေန့ အစီအစဥ္ဘာေတြလဲ ေၿပးၾကည့္ေတာ့... umm! nothing so far! Then what's next? ဘာ မွ မရွိ၊ သြားစရာ မရွိသလို စားစရာ ဘာမွ ၀ယ္မထားတာ ကိုလဲ သတိရမိတယ္ အဟဲ။

မ်က္ႏွာသစ္၊ Fridge ထဲက ႏြားႏို့တဗူးဆြဲ ေသာက္ရင္း အိမ္နား ကေစ်း ကိုထြက္ခဲ့တယ္၊ ဒီေန့ေတာ့ ရွမ္းစာေလးေတြ ခ်က္စားမယ္ေလ၊ ငယ္ငယ္က ၾကားဖူးတဲ့ ခ်ိဳၿပံဳး သီခ်င္းေလး ကို အမွတ္ရသြားလို့...ဘာလဲသိၾကလား? ရွမ္းလို ဆိုလိုက္ ဗမာလို ဆိုလိုက္နဲ့ေလ.."ခရမ္းသီး -မေခ၊ က်ား ကို ေဆ၊ ယုန္ကို ပန္တိုင္း..မီး ကို ဖိုင္း" ဆိုတာပါ။

စိုင္းအဖြား ေထာင္းေၾကြးေန ၾကဆိုေတာ့၊ အဖြားကို ကူရင္း ကူရင္း ရခဲ့တဲ့ My Grandmother's Kitchen ရဲ့ လက္ရာေပါ့၊ ခရမ္းသီးကို ပဲပုတ္နဲ့ေထာင္းတာ...

ၿပီးေတာ့ အရည္ေလးလဲရ၊ အရြက္ေလးလဲစား၊ အသားေလးကိုသတ္သတ္ဖယ္ၿပီး ခ်ဥ္ငံစပ္ေဆာ့စ္ေလး လုပ္ၿပီးတို့စားလို့ရတဲ့မုန္ညွင္းေစာခ်က္မယ္၊စိုင္းတို့နားကေစ်းေလးကေကာင္းတယ္၊ေတာ္ေတာ္ ေနာက္က်တဲ့ ထိေရာင္းတယ္၊ မုန္ညွင္းၾကိဳက္တတ္တဲ့စိုင္းနဲ့လဲကိုက္တယ္..မုန္ညွင္းမ်ိဳးစံုေရာင္း လို့ေလ။

ခ်က္ရင္းနဲ့ လဲ အေတြးေတြ ဟိုေၿပး ဒီေၿပးနဲ့ ေပ်ာ္မိတယ္၊ ေက်နပ္မိတယ္ လက္ရွိဘ၀ေလး ကို၊ ၿပီးၿပည့္စံုတယ္လို့ေတာ့ မေၿပာပါဘူး၊ အလုပ္အကိုင္ ေလးလဲ သူ ့ဟာနဲ့တူ ပံုမွန္...၀င္ေငြကလဲ ကိုယ့္အတတ္ပညာကိုယ့္အတိုင္းအတာ နဲ့ ေက်နပ္ေန ႏိုင္တဲ့ အေနအထား (သူမ်ားေတြ ေလာက္ အခ်ိန္၊ ေငြ မေပးခဲ့၊ Master, PhD ဆက္တက္ရေလာက္လဲမၾကိဳးစားခဲ့ဘူးေလ၊ အဲေတာ့ လဲ Return On Investment အေနနဲ့ ၿပန္တြက္ၾကည့္ရင္ ကိုယ္ Invest ခဲ့သေလာက္ေတာ့ ထိုက္ထိုက္ တန္တန္ရွိတယ္ လို့ေၿပာခ်င္တာပါ၊ သူမ်ားေတြ ေသာင္းခ်ီရတာ က လဲ သူ တို ့Investလုပ္ခဲ့ရတဲ့ Time & Money ရွိေနလို့ ေပါ့..

စိုင္းအတိုင္းအတာနဲ့ေတာ့ စိုင္းၾကိဳးစားႏိုင္သေလာက္ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္..ေအာင္ၿမင္တယ္ မေအာင္ၿမင္ဘူး ဆိုတာလဲ တစ္ေယာက္နဲ့ တစ္ေယာက္ ဘ၀ေပးခ်င္း မတူ...ခံယူခ်င္ခ်င္းမဟူ..ဘ၀ေပၚ ေက်နပ္မွဳခ်င္းလဲ မတူဘူးေပါ့ေနာ္၊ စိုင္း တစ္ကိုယ္ေရ တစ္ကာယ ေနတယ္...အိမ္ပိုင္ယာပိုင္ မရွိဘူး..ကားပိုင္ မရွိဘူး...ဒါေပမဲ့ အပူအပင္ကင္း စြာ သြားလာ ေနထိုင္..စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္ပါ ေနႏိုင္တဲ့ ဘ၀ကို ဒါဟာ စိုင္း ဘ၀ပဲေလ လို ့ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံၿပီး ေပ်ာ္ေနတာပါ..

You have no other choice! So you have to say so. ေၿပာတဲ့ လူရွိမွာပါ..Whatever it is..I am just happy to be myself and I love the way as it is..

ပတ္၀န္းက်င္နဲ့ ကင္းလႊတ္ေနတယ္ လို့ ယူဆၾကရင္... You're welcome! လာၾကည့္ပါ၊ စိုင္းတမင္ ဖန္တီးၿပီး လုပ္ယူ ေနသလား၊ စိုင္း တစ္ေယာ္ထဲ ေနရမွာကို ေၾကာက္ၿပီး အေပါင္းအသင္းေတြေနာက္ အတင္း ၀င္ေရာေနရသလား..Not at all..စိုင္းလူတိုင္း ေပၚ ေမတၱာ ထားတယ္..ပါးစပ္ေလးနဲ့ ႏွဳတ္၏ ေဆာင္မ ခ်င္းမ်ိဳး နဲ့လူေတြကိုမေပါင္းလို့ေမတၱာေရာင္ၿပန္ဟပ္ပါတယ္..သူတို့ေတြလဲစိုင္း ကိုအေပၚရံေပါင္းတာလား... မငယ္ေတာ့ပါဘူး  အသက္ေတြသိတာေပါ့ေနာ္ ဘယ္သူေတြ ကဘယ္လို စိတ္နဲ့ ေပါင္း သလဲဆိုတာ..

စိုင္းရဲ့ Facebook မွာ ေရးခဲ့ဘူး သလိုပဲ..I live to love and I love everyone..

စိုင္း ခင္တယ္..ခ်စ္တယ္ အားလံုးကို..လူတိုင္းကို သူ့အေနအထား နဲ့ သူ၊ သူ ့အေၾကာင္းနဲ့သူ နားလည္တယ္၊ နားလည္ေပးတတ္တယ္..လမ္းမွာ ေတြ ့ရင္ ငါ့ကို မသိေလာက္ပါဘူး ထင္ၿပီး မေခၚပဲ မေနပါနဲ့..တစ္ေယာက္နဲ့ တစ္ေယာက္သိမွ စကားေၿပာ ရမယ္.. ေၿပာ စရာ Common subjects ရွိမယ္ ဆိုတာ စိုင္း အတြက္ေတာ့ သိတ္မမွန္ဘူး..

ေၿပာရင္း ေၿပာရင္းထမင္းစားဖို့ ေခၚဖို့ေမ့ေနတယ္ဗ်..စိုင္းကိုယ္တိုင္ ခ်က္တာ.. မုန္ညွင္းကို မန္က်ည္းသီး နဲ့ အခ်ဥ္ခ်က္တာရွမ္းမို့လို့ခ်က္တဲ့ဟင္းတိုင္းပဲပုတ္ထည့္တယ္မထင္နဲ့ဦး.. သူုေနရာနဲ့သူပဲထည့္တာ.. အဆီအသား ပါတဲ့ ၀က္၀မ္း ဗိုက္သား ေလးကို လဲထည့္ခ်က္ေတာ့ အရသာ ကစီးစီးနဲ့ စားေကာင္းတာေပါ့.. ရွမ္းလိုေတာ့ "ဖတ္ကပ္ေစာ"...ရွမ္းၿပည္ က ရွမ္းလူမ်ိဳး မဟုတ္တဲ့သူေတြ ကေတာ့ ၿမန္မာစကား နဲ့ဆို မုန္ညွင္းေစာ လို့ ေခၚၾကာတာေပါ့၊ အသား မထည့္လဲ ၿဖစ္ပါတယ္၊ စိုင္း က တခါခ်က္ၿပီး ဟင္း ၂မယ္ရေအာင္ ခ်က္တာ..ႏူးအိေနတဲ့ အသားကို ဆယ္ၿပီး ၿပားၿပားလွီး ၿပီး ခ်ဥ္ငံစပ္ အခ်ဥ္ေလးလုပ္ၿပီး တို့စားတာေလ..

ခရမ္းသီး ကိုေတာ့ oven ထဲထည့္ဖုတ္ ၿပီး ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ ပဲပုတ္၊ ၾကက္သြန္ၿဖဴ နဲ့ ၿပန္ေထာင္းထားတာ.. ဆီ လံုး၀မပါေတာ့ ဆီေရွာင္ ခ်င္ေနသူမ်ား ခံတြင္းေတြ ့ၾကမွာပါ။

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစဗ်ာ..

Read More